
Ҳамеша рӯзи таваллуди падару модарам хостарину баёдмондатарин рӯзҳои зиндагиям аст.
Имрӯз таваллуди модарам аст. 60-сола шуд. Номи дигараш Зиндагист. Модаре, ки мисли ҳазорон модари дигар, меҳрубону поку содаю мамлу аз отифааст. Содагиҳояшро дӯст дорам, меҳрубониҳояшро меситоям. Наҷобату иффаташро мепарастам. Модарам қалби бузурге ба вусъати дарёҳову хуршеду осмон дорад. Ҳамеша чун кӯҳ пуштам истода. Дуруст мисли падарам. Ин қадр меҳрубон аст, ки ҳамаи мо- фарзандонро ба хотири муҳаббаташ, ба хотири хушқалбиаш “Шумо” садо мекунад. Модаре, ки ҳамвора мисли падарам бароям шӯру нишоту умеду ишқ ба зиндагӣ мебахшад.
Чӣ зебо мегӯяд Онорее де Балзак: “Модар ягона мавҷудест, ки ҳақиқати ишқи покро мешиносад”
Continue reading “Атри Худо”