Ҳамсарам тамоми пардаҳоро канда буд. Дар осмон як тикка абр ҳам намедидед. Нури мулоим ва беминнати офтоби афсунгари субҳгоҳӣ аз тирезаҳои кушода бар рӯи ашёи хона менишаст. Писари нуҳсолаам рӯи тахти ҳуҷрааш бо ҳавсала қаламашро метарошид. Ман, бо он ки сардарди сабукеро ҳанӯз эҳсос мекардам ва чанд рӯзи охир шоҳиди номулоимоте низ будам,